Met enige regelmaat lees ik foutieve benaderingen over de AVG. Dat is niet zo vreemd, sinds haar invoering is het er niet echt veel duidelijker op geworden 🤔.

Om deze reden ga ik hier proberen de AVG voor fotografen te verduidelijken:

1. De AVG geldt niet voor particuliere (‘persoonlijk of huishoudelijk’ doel [waar social media bij particulier gebruik ook onder valt]) doeleinden. Voor bedrijven, stichtingen en verenigingen (KvK geregistreerde dus) is de AVG zeker wel een verplichting.
   
   
2. Ook al zou dit wel het geval zijn, voor journalistieke- en kunstuitingen (fotografie dus ook) is in de AVG een uitzondering gemaakt. Je mag dus gewoon in het openbaar alles fotograferen (en wegens het recht op panorama, wat in zowel Nederland als België geldt, ook alle gebouwen, standbeelden en andere zaken die bedoeld zijn om te ‘blijven’ waar nog auteursrecht op rust [‘t is maar dat je het weet 😉]), en ook als hier mensen op staan.
   Uiteraard mag dit niet heimelijk (stiekem achter de bosjes met een 500mm of zo iets 🤣), maar als je gewoon met een camera op straat in het openbaar staat (of zit) te fotograferen is er niets aan de hand.
   En dat is ook logisch, anders hebben kranten of televisie programma’s weinig meer te fotograferen of te filmen op straat 🤪.
   
   
3. Gezichten vallen, hoewel het een persoonsgegeven betreft, zonder aanvullende ‘aan de persoon linkbare’ informatie niet per se daaronder. Een foto met personen op straat valt dus ook niet onherroepelijk onder de AVG.
   Het antwoord op die vraag in de kamer gesteld was dat er geen sprake mocht zijn van ‘onevenredige inspanning om een persoon op de foto te identificeren’.
   
   
4. Toestemming? Niet nodig. Er zijn andere grondslagen waar een bedrijf zich op kan rusten. Je hebt namelijk naast ‘Toestemming’ ook nog ‘Uitvoering van de overeenkomst’, ‘Wettelijke verplichting’, ‘Vitale belangen’, ‘Algemeen belang’ en ‘Gerechtvaardigd belang’ als grondslag waar een bedrijf de opslag van gegevens aan kan toetsen (je kiest maar één grondslag per doel).
   
   
5. Let op: De foto mag niet de persoon in kwestie dusdanig in diskrediet brengen (het redelijk belang van de gefotografeerde mag niet in gevaar komen).
   Dus als het iemand is die bijvoorbeeld drugs aan het gebruiken is op de foto mag het weer niet zomaar. Dit zou de reputatie, en dus ook eventueel de familiebanden of carrière, van deze persoon in kwestie namelijk ernstige schade toe kunnen berokkenen.
   
   
6. Let op: Op privé terrein kunnen andere regels gelden dan in het openbaar. De Koopgoot in Rotterdam is bijvoorbeeld een openlucht winkelcentrum en mag niet gefotografeerd worden (doen we lekker wel als toerist 🤞😜). Maar elders op straat / strand / waar dan ook (als het maar in de openbare publiekelijke ruimte is), ga maar los 💪…
   
   
7. Ook publicatie is geen probleem. Een fotograaf/journalist heeft namelijk de mogelijkheid om zich op het eigen legitiem belang te beroepen, en kan dus wél zonder toestemming publiceren. Tenzij uiteraard het portretrecht of het redelijk belang van de gefotografeerde in het geding is, iets wat bij straatfotografie dus niet per se direct het geval is (zie punt 2 en 5).
   Uiteraard mag de foto geen deel uit gaan maken van laster (het moedwillig iemand beschuldigen van een onwaar feit).
   
   

De tijden zijn veranderd, sommige mensen zijn heel opstandig of paranoide geworden sinds en dankzij social media. Mensen willen zich teveel vasthouden aan hun rechten, dat geldt ook voor het portretrecht. Waar je 20 jaar geleden nog alles en iedereen kon fotograferen heb je vandaag de dag snel een discussie. Inderdaad, je mag nog veel fotograferen maar je moet je soms afvragen of het niet beter is om toestemming te vragen.

Dus… of het netjes is, is een tweede. Maar het mag wel 😉